نویسنده:سمیرا ناقدی مهر
نگرش به فرزندآوری
نگرش به فرزندآوری، به احساس، تمایل و ترجیح افراد جهت داشتن فرزند و تصمیم به فرزند دار شدن، به لحاظ جسمی و روانی اطلاق میگردد. کاهش گرایش به فرزندآوری و نرخ موالید در دهههای اخیر، حکایت از تغییرات نگرشی و ارزشی افراد دارد، که نتیجه هزینههای گزاف اقتصادی و روانشناختی است. از طرفی پژوهشها نشان میدهند، برخی از تغییرات در نگرشها و تصمیمات افراد در فرزندآوری، تحت تاثیر عوامل ناشناخته روانشناختی است، که خود افراد به صورت آگاهانه از آن بیخبرند. کتاب حاضر قصد دارد نشان دهد که علی رغم اهمیت عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در این حوزه، این امکان وجود دارد که که نگرش افراد به فرزندآوری تحت تاثیر عواملی در سطح ناخودآگاهشان باشد. از جمله ی این عوامل میتوان به الگوهای روابط ابژه( الگوهای رفتاری ناشی از تعاملات اولیه ی فرد با والدین)، توانمندی ایگو( سطح استفاده از مکانیزم های دفاعی فرد به عنوان کارکردی جهت انطباق و بقاء) و نگرش به نقشهای جنسیتی( دیدگاه ضمنی فرد به کلیشه های جنسیتی مادری و پدری کردن)، اشاره کرد.